17 Aralık 2010 Cuma

Yap Boz

Öğretileni hiç önemsemeden büyüdüm ben. Ben kendimi büyüttüm. kuralları yanlış, doğruları yalan olsa da sadece bana göre olan bi hayatı yasadım hep. Her kaybettiğimde kazanmışçasına dik durmayı, her ağladığımda gülebilmeyi öğrettim kendime. Hayallerim Gerçek’ten hep daha somuttu. yani kısacası. Ben hepken hiç, hiçken heptim. Sonuncusu olmadığından emin olduğum bi sona daha hoş geliyorum. bittin bittim bittik. Geçmişi düşünmediğimi yarını umursamadığımı bilirsin. Bugün seni gömeceğim ve yarın mezarını sorsalar söyleyemeyeceğim. doğru olanı yapıp ardındakinin dudaklarına hayatı sığdırdığın adam olduğunu unutarak düşüncesizce git. Haklıyı haksızı düşünme. Sen kendini haklı say bildiğimi okurum ben. Sakın nasihat etme cebimde binlercesi var çöp arabasının geçmesini bekleyen. Kırılma söylediklerime. Ya da kırıl biraz. Kırıl ki seni kırabilecek kadar önemli biri olduğumu hatırlıyım. Kırıl ki sana verdiğim her acıdan bi payı da kendime ayırdığımı bi kez daha anlıyım.

bu yazdıklarımı kimsenin bilmesine hatta senin bile bilmene gerek yok. bu harflerin yan yana gelmelerinin tek sebebi sebepsizliğimdir. kim olursa olsun elini tutan sen hep kendine kal. Hoşçakal.


                                                                                 
                                                                                                                     O’na.


mert eker.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder