Lal

Duysun ki
En çok duyması istenenler,
Sessizce bekler olduk.
Bir parıltı gözde, bir yaz sıcağı,
Bir çay bahçesi belki…
O kadar yol serpildi ki aralara,
Tekilce konuşamaz olduk.


Nasıl da terk ettik,
Terk edilmekten korkanları.
Her sokak köşesinde sevdiler de
Ağlattık dizimizde.
Hesabımızı soranı yok.
Bir tokat izi olmalıydı yüzümüzde! 

Bir akşam vaktiydi işte.
Her yer siz.
Herler siz.
Kim sustuysa çekildi köşesine.
Duyulmadı söylediklerimiz.
Yalanladık güzel olan ne kaldıysa
Yalanlandık işte, öylesine…


Haklarım, haksızlıklarım, dostlarım
Koruyun sessizliğinizi!
Nasıl olsa ‘satırlarım’ var benim
Keserim hepinizi.



                                                                         O'na.


mert eker.